In 2002 zijn PSA group (Peugeot, Citroën) en Toyota overeen gekomen om samen een stadswagen te produceren. In 2005 kwamen de Peugeot 107, de Citroën C1 en de Toyota Aygo op de markt. In 2014 zag de tweede generatie van die samenwerking het levenslicht. Peugeot koos voor modelnaam 108, Toyota en Citroën behielden hun benamingen, al bestaat de naam AYGO sindsdien uit hoofdletters.
De eerste generatie bestond uit voornamelijk zuinige, functionele voertuigen om van punt A naar punt B te rijden. Door de toegenomen concurrentie (ongeveer 20 andere modellen ondertussen) in het A-segment moet het allemaal iets meer zijn bij de nieuwe generatie. Stilstaan is achteruitgaan. Toyota heeft de technische kant van de ontwikkeling voor zijn rekening genomen, de motor en versnellingsbak zijn van Japanse makelij. Vandaar dat ook de AYGO 5 jaar garantie geniet.
De styling van de AYGO is naar mijn mening zeker geslaagd al vermoed ik dat het voor bepaalde mensen iets té gewaagd is. Zeker in “Red Pop”, “Orange Twist” of “Cyan Splash” koetswerk kleur is deze stadswagen een verademing in een vaak grijze automassa. Mensen die het liever iets subtieler hebben kunnen het “Dark Blue Twinkle” kleur met zwarte X overwegen, of een andere combinatie. Via de website kun je zelf een AYGO samenstellen. Wel opletten: als je enkele opties aanvinkt kom je al gauw in de buurt van de basisprijs van een Toyota Yaris.
Praktisch all wagens die ik ooit gekocht heb waren lichtgewicht (sport)wagens. Met zijn +- 800 kilogram behoort de AYGO evenens tot de categorie: lichtgewicht wagens. Just the way I like’em. Het is natuurlijk geen sportwagen en probeert dat ook niet te zijn, toch voel je dat beperkt gewicht tijdens het rijden. De AYGO vertrekt gretig en de vering vangt oneffenheden in het wegdek of snelheidsdrempels probleemloos op. Voor dit type wagen is de vering perfect. Het is een stadswagen en de nadruk ligt op comfort en makkelijk manoeuvres uitvoeren. Dat wil natuurlijk zeggen dat je niet overenthousiast bochten moet insturen, anders gaat de carrosserie serieus overhellen. De AYGO brengt je droog en veilig naar je bestemming en indien je dat wenst, valt er plezier te beleven onderweg. Tenminste als je de schakelindicator niet blindelings volgt, anders zit je aan 65 km per uur reeds in de 5de versnelling. De wagen is op alle vlak ontworpen om het brandstofverbruik en de bijhorende CO2 uitstoot laag te houden, dit is een trend in alle segmenten maar in de mini-klasse ligt de lat serieus hoog.
Theoretisch gezien zou aan 2000 toeren per minuut 90% van het koppel beschikbaar zijn. In de praktijk dien je de AYGO hoger in toeren te jagen voordat hij écht opschiet. Toegegeven zelfs dan valt het nog aardig mee met dat verbruik! Zelfs met mijn zware voet zat ik amper boven het opgegeven verbruik van 4,1 liter per 100 km. Als je echt zuinig rijdt moet het werkelijk verbruik nog een stuk lager zijn dan de opgegeven 4,1 liter.
Onze testwagen was de “X-Cite” uitvoering, dit uitrustingspakket heeft de volgende zaken inbegrepen: Zwarte 15 inch velgen, Cyan Splash Koetswerkkleur, x-touch 7 inch multimediascherm, Stuurwiel en pook met leder overtrokken.
GPS en multimedia: Toen ik bij Toyota vertrok met de AYGO, verbond ik mijn Iphone via een Iphonekabel. Groot was mijn teleurstelling toen ik de melding kreeg dat ik eerste een specifieke applicatie moest installeren om mijn muziek te laten afspelen, opladen deed mijn Iphone wel. Iets later in de file op de Brusselse ring besloot ik de “Mode” knop op het stuur even te testen, tot mijn verbazing hoorde ik toch muziek van op mijn Iphone weerklinken uit de luidsprekers. Ook zonder kabel kun je moeiteloos verbinden via Bluetooth. Eenmaal verbinding gemaakt met je telefoon gebeurt hands-free bellen automatisch.
De GPS is vlot te bedienen met het aanraakscherm. Tijdens het testen volg ik steeds gehoorzaam de GPS-instructies, soms tegen beter weten in. Bij een nieuwe wagen zou dit geen problemen mogen opleveren aangezien de GPS kaarten vrij recent zijn. Helaas bleken de kaarten toch niet volledig actueel in de AYGO, de GPS gidste mij tot tweemaal toe een doodlopende straat in. Ondanks de omnium verzekering op de testwagen leek keren in de straat een betere optie dan op paaltjes inrijden. (Al een geluk dat zo een manoeuvre een makkie is met een stadswagen). Het waarschuwingsgeluid die flitspalen aangeeft is luid en irritant maar daardoor moeilijk te negeren. Functioneel irritant dus.
Het interieur is knap en oogt kwalitatief, de koetswerk kleuren die terugkomen in het interieur maken het plaatje af. De zetels waren de verantwoordelijkheid van de PSA group, het toeval wilt dat daar net een minpunt aanwezig was bij mijn testwagen. Als de motor draait dan trilt de (lege) passagiersstoel mee . Dit creëert een davergeluid alsof iemand in de verte met een drilboor bezig is. Zoiets is natuurlijk gauw opgelost door langs te gaan bij de garage. De testwagen had amper 800 kilometer op de teller, zwaar zal ik niet tillen aan dit gebrek.
Prijs: Het basismodel van de AYGO is zeker competitief van prijs (+- 11.000 €) maar een prijskraker is het niet. Toch is het een goeie koop dankzij de uitgebreide standaard veiligheidsuitrusting en kwalitatieve afwerking.
Pluspunten
- Frisse design
- Degelijke stadswagen
Minpunten
- Verouderde GPS kaarten
Conclusie: Tegen de stroming in gaan vergt moed, zeker omdat het geen garantie op succes is. Gelukkig doet de AYGO het niet slecht, waardoor we in de toekomst hopelijk meer gewaagde projecten van Toyota mogen verwachten. Een kleinere (cabrio)versie van de GT86 om maar iets te zeggen? De AYGO is een knappe functionele stadswagen zonder grote gebreken. Hij neigt van design en afwerking eerder naar het premium gedeelte van het A-segment, terwijl de prijs schappelijk blijft. Wie op zoek is naar een stadswagen zonder oubollig imago loopt best eens langs bij zijn Toyota verdeler.
Foto’s en review: Jonas
